หมอนักบุญ..

หมอนักบุญ..

Thairath Newspaper

หมอนักบุญ ..เปลี่ยนความทุกข์ให้เปื้อนยิ้ม พลิกปมด้อยของชีวิตที่ ‘เลือกเกิดไม่ได้

บทความ – ไลฟ์สไตล์

วันพฤหัสบดีที่ 11 พฤศจิกายน 2010

หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ

ในประเทศไทยเอง มีคนจำนวนมากที่ต้องการความช่วยเหลือจากโรคพิการปากแหว่งเพดานโหว่ อาจไม่ใช่โรคที่ร้ายแรงถึงแก่ชีวิต แต่ก็คงไม่มีใครอยากเกิดมาอยู่ในสภาพแบบนี้เหมือนกัน ซึ่งจะว่าเรื่องการรักษายังมีจำนวนแพทย์ไม่พอเพียง หรือคนส่วนใหญ่ที่เป็นโรคนี้เป็นคนจนเลยมีรายได้ไม่เพียงพอก็ตาม แต่ปัญหานี้ก็ได้สร้างความทุกข์ภายในใจ แม้ว่าภาพที่เห็นคือรอยยิ้ม และแววตาเป็นประกายของเด็กๆ ที่พวกเขายังไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยก็ตาม อย่างวันนี้ที่ได้ไปพูดคุย ก็เป็นชาวบ้าน ซึ่งมีลูกน้อยวัยเพียงขวบเศษ และ2ขวบ ป่วยเป็นโรคนี้ ได้เข้ามารับการักษาฟรีจากมูลนิธิ Operation Smile ที่วันนี้ได้เดินทางมาเปลี่ยนรอยยิ้มใหม่ให้คนไข้นับ 100 ชีวิต ที่ โรงพยาบาลอำเภอแม่สอด จ. ตาก

คู่แม่ลูกที่มาจากแถบชายแดน อ. แม่สอด นี้เป็นครอบครัวคนไทย ที่เพิ่งมีลูกสาวเป็นครั้งแรก แต่ต้องมาเจอกับความผิดปกติของลูกสาวที่เกิดมา ซึ่งเธอก็ยังไม่ทราบถึงสาเหตุที่แน่ชัด เพราะตั้งแต่ตั้งครรภ์ได้ทำตามที่แพทย์แนะนำในช่วงที่ฝากท้องทุกอย่าง

เรามีลูกคนเดียว ตอนแรกที่คลอดน้องก็เสียใจมาก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ เพราะตอนตั้งท้องก็ทำตามคำแนะนำของคุณหมอ กินอาหารก็ปกติ พอเป็นแบบนี้เลย สงสารเขาที่สุดอยากให้เขาอาการดีขึ้น ดื่มนมเองได้ เพราะตอนนี้น้องทานนมไม่ได้เลย สำลักตลอด

อีกครอบครัวที่ประสบปัญหานี้ คือหญิงสาวชาวพม่า ที่อาศัยอยู่บริเวณตะเข็บชายแดนของอ.แม่สอด ได้เล่าว่า ในหมู่บ้านของเธอเชื่อว่าโรคนี้เกิดจากถูกผีเข้า และเป็นโรคนี้กันมาก แต่ก็ไม่ได้รับการเหลียวแลจากประเทศบ้านเกิดตน จึงต้องมาที่นี่เพื่อพาลูกมารักษา

ดิฉันเป็นคนพม่า มีลูกทั้งหมด 4 คนค่ะ คนนี้ที่ป่วยเป็นคนเล็ก? อายุเพิ่งจะ 6 เดือน ตอนแรกที่เห็นว่าลูกไม่ปกติก็รู้สึกสงสาร อยากพาเขาไปรักษา พอรู้ว่ามีที่พอจะช่วยได้ เลยข้ามมาที่ฝั่งแม่สอด แต่บางคนไม่มีค่ารถก็มาไม่ได้

เป็นความจริงที่น่าหดหู่ แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมสำหรับคนที่เห็นคุณค่าของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน อย่างคุณหมอนักบุญ ผู้ช่วยศาสตราจารย์นายแพทย์อภิชัย อังสพัทธ์ ศัลยแพทย์ตกแต่งจากมูลนิธิสร้างรอยยิ้ม ประเทศไทย (Operation Smile International) ที่เข้ามาช่วยเหลือคนไข้มาเป็นเวลา 10 กว่าปีแล้ว ซึ่งคุณหมอได้เดินทางมาที่ อ. แม่สอด จ. ตาก เพื่อมาทำหน้าที่อาสาสมัคร ให้กับมูลนิธิฯ ซึ่งถือว่าเป็นหน้าที่หลักแทนการรักษาประจำอยู่ที่โรงพยาบาลเสียอีก

ทุกวันนี้ผมเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาแพทย์ และเป็นแพทย์ประจำอยู่ที่โรงพยาบาลจุฬาฯ ด้วย ส่วนอีกหน้าที่นึงคือเป็นอาสาสมัครของมูลนิธิOperation Smile International ที่ทำมา10 กว่าปีแล้ว ก็จะไปช่วยผ่าตัดคนที่เป็นโรคนี้ ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีใครเห็นความสำคัญมาก เพราะอย่างบ้านเราถ้าในเขตภาคกลาง หรือในจังหวัดที่เจริญแล้ว คนจะเป็นน้อยมาก ซึ่งพอดันไปเกิดกับพื้นที่ทุรดารมีคนยากจนเยอะ เราเลยไม่ค่อยเห็นหรือใส่ใจกัน ซึ่งเราก็ต้องตามไปช่วย เพราะส่วนใหญ่ที่มารักษา ก็เป็นคนยากจนทั้งนั้น ยิ่งถ้ามาแถบนี้ ก็ไม่ใช่คนไทยอย่างเดียวด้วย มีทั้งคนที่อยู่ตามตะเข็บชายแดน และคนพม่า ซึ่งเราก็รักษาให้ฟรีเหมือนกันหมด เพราะที่ประเทศเขาเองก็ไม่ได้เหลียวแลอะไรเลย

นายแพทย์อภิชัย อังสพัทธ์ ศัลยแพทย์ประจำโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย

สาเหตุของโรคนี้คุณหมอบอกว่ายังไม่สามารถระบุได้ชัดเจน เพราะส่วนใหญ่เกิดจากปัจจัยร่วม ทั้งเรื่องโภชนาการอาหาร และพันธุกรรม เพราะส่วนมากนั้นจะเกิดกับครอบครัวฐานะยากจน และกลุ่มคนที่แต่งงานกับชาติพันธุ์ตัวเองอย่างเดียวด้วย

โรคนี้มันเกิดจากหลายองค์ประกอบครับ ยังระบุไม่ได้ว่ามาจากสาเหตุอะไรกันแน่ แต่เท่าที่วิจัยกันมาก็คือเรื่องอาหารการกินของแม่เด็กนตอนตั้งครรภ์ทีมีสารโฟลิตต่ำ หรืออีกกรณีหนึ่งคือเรื่องการแต่งงานที่อยูแต่ในชาติพันธุ์ขอตัวเอง เพราะอย่างพวกชนเผ่าต่างๆ ตามชายแดนจะเป็นกันเยอะ ครับ เพราะเขาไม่ค่อยแต่งงานกับคนเผ่าอื่น การวนเวียนของโครโมโซมที่รุ่นปู่ย่าบางคนเคยเป็น อาจจะบังเอิญมาจับคู่กันก็ได้ แต่จริงๆมันก็มีปัจจัยแวดล้อมอีกมากครับที่มันแสดงผลออกมากลายเป็นโรคนี้  และแต่ละคนก็จะมีความรุนแรงของอาการที่แตกต่างกันด้วย การผ่าตัดก็เป็นวิธีเดียวที่ช่วยเขาได้ อาจไม่เป็นปกติ 100% แต่ก็ช่วยให้เขามีชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมั่นใจเหมือนคนปกติ ไม่เป็นที่รังเกียจ บางคนเรียนจบเป็นแพทย์ เป็นวิศวกรยังมีเลยครับ

ชีวิตทุกวันนี้ของคุณหมอจึงเป็นเรื่องของการช่วยเหลือเพื่อนมุนษย์ด้วยกันมากกว่าหารายได้อย่างเป็นกอบเป็นกำจากอาชีพแพทย์ศัลยกรรม

หมอคนอื่นผมไม่รู้นะว่าเขาจะใช้ชีวิตกันแบบไหน แต่สำหรับผมอยู่กับตรงนี้มานานมากแล้ว และผมเองก็ไม่เดือดร้อนอะไร แต่สำหรับคนที่เป็นโรคนี้ ไม่ต้องคิดถึงค่าผ่าตัดหรอกครับ คิดแค่ค่าเดินทางมาหาหมอ พวกเขายังไม่พอเลย เรามาหาเขาถึงที่ช่วยเหลือเขา มันไม่ได้หนักหนาอะไรเลยครับ แต่เดี๋ยวนี้ก็ดีนะ มีหมอรุ่นใหม่ๆ ที่มาช่วยงานนี้หลายคน แต่ถ้าให้พูดถึงหมอที่จบศัลยกรรมจริงๆก็ยังมีน้อยครับ เราก็ต้องเร่งผลิตหมอรุ่นใหม่ๆ ให้มารองรับผู้ป่วยให้เพียงพอด้วย

รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ที่ยังคงรอคอยความสุขที่แท้จริงหลังจากผ่าตัดเสร็จสมบูรณ์คือสิ่งเดียว และเป็นความหวังสุดท้ายที่คนบางคนอาจมองไม่เห็นค่า แต่สำหรับเด็กๆ และผู้ด้อยโอกาสเหล่านี้ กลับเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดที่ช่วยให้พวกเขามีชีวิตใหม่? และมีรอยยิ้มที่สวยงามเหมือนคนอื่นๆเสียที